วัยรุ่น...แต่งอย่างไรให้ดูดีในยุคนี้

วัยที่คนเราสนุกกับการแต่งตัวมากที่สุดก็คือ วัยรุ่น

           เป็นช่วงเวลาที่ธรรมชาติกำหนดให้คนหันมาสนใจตกแต่งตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นสุภาพบุรุษหรือสุภาพสตรี เพราะเป็นช่วงที่กำลังเข้าสังคม เริ่มกังวลว่าคนอื่นๆ จะมองตัวเองอย่างไร และเป็นเช่นนี้เรื่อยไปจนถึงวัยทำงาน


           เรียนจบแล้ว ทำงานแล้ว ไม่ค่อยห่วงค่ะ เพราะได้ลองผิดลองถูกจนได้พบสไตล์ในการแต่งตัวที่เข้ากับบุคลิกภาพของตัวเองแล้ว แต่ในช่วงวัยรุ่นก่อนทำงานนั่นสิคะ หาแนวทางที่จะแต่งตัวให้เหมาะกับตัวเองไม่ง่ายเลย ทั่วๆ ไปจึงเลือกที่จะแต่งกายเหมือนดารา เหมือนนักร้อง เหมือนนางแบบ หรือเหมือนที่เขาแนะนำกันอยู่ในนิตยสารฉบับแฟชั่นต่างๆ เพื่อไม่ให้ตกเทรนด์ หรือตกกระแสแฟชั่น


           เด็กๆ จะแคร์กระแสแฟชั่นค่ะ รักแฟชั่น ห่วงแฟชั่นมากกว่าชีวิต บางครั้งจึงแต่งตัวล่อแหลม รัดรึง ชะเวิกชะวาก วาบหวิว ตามดารานางแบบเซ็กซี่ที่แต่งแล้วดัง แต่งแล้วสวย แต่ลืมนึกไปว่าเขาแต่งออกงาน แต่งเพื่อถ่ายแบบ เขาแต่งเพื่อถ่ายโฆษณา หรือไม่ก็แต่งเพื่อแสดงหนัง แสดงละคร ไม่ได้ออกมาเดินล่อเสือล่อตะเข้อยู่ตามท้องถนน แถมมีคนแวดล้อมดูแล จึงไม่ต้องกังวลเรื่องความไม่ปลอดภัย


           แต่วัยรุ่นเดินถนนอย่างเรานี่สิคะ แต่งอย่างนั้นนอกจากจะใจกล้าเป็นพิเศษแล้ว ยังเสี่ยงต่อภัยทางเพศที่อาจจะรุกเข้ามาทำร้ายเมื่อไหร่ก็ได้ ดังนั้น คนรอบข้างต้องคอยช่วยเตือน ช่วยส่งสัญญาณ และช่วยเป็นเพื่อนคู่คิด


            สิ่งหนึ่งที่วัยรุ่นต้องรู้ก็คือ คุณอยู่ในช่วงที่ร่างกายกำลังมีพัฒนาการ ขยับขยายรูปร่างและทรวดทรงให้เข้ารูปเข้ารอย จนกระทั่งหลังอายุ 25 ปีไปแล้วโน่นแหละ ที่ส่วนสูงและขนาดร่างกายจะคงที่ หลังจากนี้ก็เปลี่ยนแปลงแค่อ้วนหรือผอมเท่านั้น เพราะฉะนั้น ไม่ต้องฟุ่มเฟือยกับเสื้อผ้ามีราคา เพราะว่าใส่ได้ไม่นานก็หมดกระแสไป แถมรูปร่างก็เปลี่ยนไปด้วย



              ดีที่สุดคือ ต้องรู้จักมิกซ์แอนด์แมตช์ และสนุกสนานกับการผสมผสานให้เข้าชุดและดูดี ซึ่งเคล็ดลับของการแต่งตัวให้ดูดี มีไม่มาก หลักใหญ่ๆ มี 2 ข้อเองค่ะ


1.เหมาะสมกับกาลเทศะไหม


2.ดูดี สมกับตัวเองไหม


อย่างที่บอกว่าเด็กหนุ่มเด็กสาวเขาห่วง แต่วิ่งไล่ตามแฟชั่น จนบางครั้งเขาก็ไม่ได้มองกันว่ามันเหมาะกับตัวเองไหม เช่น บางคนสะโพกใหญ่ บั้นท้ายใหญ่ ขาสั้น แต่นุ่งกางเกงรัดมาก แถมเป็นกางเกงเอวต่ำทั้งๆ ที่ตัวเองไม่มีเอวอีกต่างหาก อย่างนี้จะดูดีไหมคะ ไม่เพียงแต่ดูไม่ดี แต่อาการหนักถึงขั้น “ไม่น่าดู” เลยทีเดียว


ดังนั้น ในแง่ของการดูดี ดิฉันขอแนะนำว่าพิจารณาจากรูปร่าง ทรวดทรงองค์เอว สีผิว และวัยของเราดีกว่าวิ่งตามแฟชั่นจ๋า การตามทันแฟชั่นไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องสวมใส่เสื้อผ้าตามยุคสมัยเสียจนลืมสวมใส่สติ


ความทันสมัยไม่ได้จำเพาะอยู่แต่แบบของเสื้อผ้า สีสันก็บอกความทันสมัยได้ ลวดลายหรือกราฟฟิกบนเสื้อผ้าก็ช่วยได้ เครื่องประดับเล็กๆ น้อยๆ ก็ช่วยได้ ถ้าหากอยากดูดี ต้องดูเวลาที่เรายืนอยู่หน้ากระจกให้ดีๆ ว่าเรา “น่ามอง” หรือมองแล้วสบายตาแล้วหรือยัง


จากนั้นก็ดูเรื่องกาลเทศะ จะใส่เสื้อเอวลอย กางเกงเอวต่ำ หรือกางเกงขาสั้น เข้าไปในวัดหรือสถานที่ราชการจะเหมาะสมไหม ไม่เหมาะแน่ค่ะ


โบราณมีการสอนกันเรื่องแต่งตัวเข้าวัด เขาห้ามเด็ดขาดเรื่องการแต่งกายไม่สำรวมเข้าไปในเขตที่ทุกคนควรมีสติสำรวม เดี๋ยวนี้เห็นใส่กันหน้าตาเฉย ดูไม่น่ารักเลยล่ะคะ อาจเป็นที่ขัดหูขัดตาและถูกหยิบยกมาวิพากษ์วิจารณ์ กระทั่งถูกตำหนิได้


สถานที่ราชการ หรืองานสำคัญๆ ก็ต้องการความสุภาพเรียบร้อยของการแต่งกาย เด็กๆ ควรได้รับการปลูกฝังเรื่องเหล่านี้ เรื่องการเคารพสถานที่และโอกาสหรือวาระสำคัญๆ ต้องรู้ว่าเรากำลังจะไปพบใคร ที่ไหน ในท่ามกลางอะไร พ่อแม่ควรเป็นแบบอย่างและบอกกล่าวให้ลูกๆ เห็นความสำคัญของสิ่งนี้ค่ะ


ที่น่ากลุ้มใจที่สุดสำหรับยุคนี้ก็คือ ชุดนักศึกษา ที่ทั้งบาง สั้น และรัด


ขอร้องเถอะค่ะ... ขอพูดจากใจเลยว่า มันเป็นเครื่องแบบหรือยูนิฟอร์ม เมื่อมันเป็นยูนิฟอร์ม เขากำหนดไว้อย่างไร มันก็ต้องเป็นอย่างนั้น เพราะมันจะต้องเหมือนกันหมด คุณจะต้องทำใจ คุณจะเอาแฟชั่นมาใส่ ดิฉันว่าดูไม่ให้เกียรติกับยูนิฟอร์มเลย อยากให้สถานศึกษาเข้มแข็งที่จะกวดขันและเคร่งครัดกับเรื่องนี้ หากการบังคับแต่งชุดนักศึกษาที่สวยงามตามระเบียบ สถานศึกษายังปลูกฝังให้เกิดแก่นักศึกษาไม่ได้ ดิฉันคิดว่าเป็นความล้มเหลวอย่างร้ายแรง


ไม่ห่วงลูกหลานของเราหรือคะ ว่าเสื้อผ้าที่ทั้งสั้น บาง และรัดเหล่านั้น ทำให้เขามีโอกาสตกอยู่ในอันตรายได้ง่ายกว่าเสื้อผ้าที่เป็นระเบียบเรียบร้อย และมีเกียรติภูมิของสถาบันอยู่ในเครื่องแบบนั้นๆ ด้วย ช่วยๆ กันเถิดค่ะ ดิฉันขอร้อง


สุดท้ายดิฉันขอสรุปอีกครั้งว่า


1.อย่าตกเป็นทาสแฟชั่น


เพราะแฟชั่นไม่ได้ออกมาเพื่อทุกคน แต่แฟชั่นแต่ละแบบก็มีเงื่อนไขเฉพาะ เช่น เหมาะกับคนยุโรป เอเชีย อเมริกัน ละติน หรือแอฟริกัน เป็นต้น เลือกแฟชั่นที่เหมาะกับตัวเอง หรือหากตัวเองจะไม่ทันแฟชั่นไปบ้าง ก็ไม่ใช่เรื่องหนักหนาสาหัส แฟชั่นเปลี่ยนแปลงง่าย เปลี่ยนแปลงเร็ว และมักจะวนไปวนมา วิ่งตามมากๆ ก็เหนื่อยค่ะ อยู่กับแฟชั่นแบบกลางๆ คือสุภาพ เรียบร้อย รับกับรูปร่าง อายุ และสีผิว เท่านี้ก็ดีเลิศแล้วค่ะ


2.อย่าตกเป็นทาสของยี่ห้อและราคา


ด้วยเหตุผลเดียวกับข้อที่ 1 คือไม่ใช่ว่ายี่ห้อดังๆ ราคาแพงๆ จะส่งเสริมให้ผู้ใช้ดูดี ดูเก๋ไก๋ได้ทุกคน หรือยกระดับผู้ใช้ให้แพงและมีราคาขึ้นมาได้ เลือกใช้ของที่เข้ากับตัวเรา ราคาเหมาะสมกับรายได้ของเรา คงทน ถาวร ไม่ถูกเอารัดเอาเปรียบในเรื่องราคาดีกว่าไหมคะ


3.อย่าลืมพิจารณากาลเทศะ


คนที่รู้กาลเทศะคือคนน่ารัก มีมารยาท และรู้ได้เลยว่าเขาผ่านการศึกษาและอบรมสั่งสอนมาดี คนแบบนี้ทุกคนชื่นชมโดยอัตโนมัติ ไม่ต้องดูรูปร่างหน้าตา ไม่ต้องดูว่าอ้วนหรือผอม ดูกันที่การกระทำ ซึ่งมีค่านั้นก็เพียงพอแล้ว


และสุดท้าย (จริงๆ) ขอให้ดูภาพรวมๆ ของตัวเองด้วยว่าเป็นอย่างไร เช่น ท่าทางการเดินสง่าผ่าเผยหรือเปล่า... หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสไหม ผมเผ้าดูดี ได้รับการดูแลตัวเองค่อนข้างดี และจากการที่ได้พูดคุยด้วย เป็นคนที่มีทัศนคติที่ดี เป็นคนน่ารักแค่ไหน