เสาหลักเพื่อความมั่นคงของชีวิต

      สำหรับในสัปดาห์นี้จะขอเล่าถึงระบบบำนาญที่นานาชาติใช้อยู่นะคะ เพื่อความเป็นอยู่ ที่ดีและความมั่นคงทางการเงินของประชาชน รัฐบาลทุกประเทศจึงต้องจัดสร้างระบบเงินออมเพื่อวัยชราหรือระบบบำนาญ (Pension System) ซึ่งคำว่าบำนาญนี้รวมเงินทุกรูปแบบที่จะได้รับเมื่อเกษียณอายุราชการจากการทำงาน หลักแนวคิดของสากลนั้นระบบบำนาญจะต้องประกอบเสาหลักระบบบำนาญ 3 เสา คือ
      
เสาแรก รัฐบาลจะเป็นผู้จัดเก็บเงิน การบริหารเงิน และการจ่ายเงินคืนให้กับผู้ที่อยู่ในวัย เกษียณอายุ โดยทั่วไปแล้วเงินส่วนนี้จะมาจาก เงินรายได้ของประชากรในวัยทำงาน คือสำหรับประเทศไทยแล้วจะมี 2 ส่วนคือ กองทุนเพื่อการชราภาพของสำนักงานประกันสังคมที่อยู่ภายใต้การดูแลของกระทรวงแรงงาน และเงินบำเหน็จบำนาญของข้าราชการที่ดูแลโดยกระทรวงการคลังแต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือการออมส่วนใหญ่จะเพียงพอต่อการยังชีพในวัยหลังเกษียณ

เสาที่สอง เงินออมที่มาจากนายจ้างและลูกจ้างฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด หรือทั้งสองฝ่าย โดยบริษัท (ในฐานะนายจ้าง) อาจเป็นผู้ริเริ่มก็ได้  รัฐมีหน้าที่กำกับดูแลให้เป็นไปตามระเบียบที่ตั้งไว้ ซึ่งกองทุนสำรองเลี้ยงชีพก็อยู่ในขอบเขตนี้ เป็นการตกลงกันกันโดยสมัครใจของทั้งสองฝ่าย ทั้งรูปแบบและจำนวนเงินที่จ่ายสมทบซึ่ง กบข. ก็อนุโลมจัดอยู่ในกลุ่มนี้
      
เสาที่สาม เป็นเงินออมที่ประชาชนออมเอ็งเป็นรายบุคคลเพื่อเสริมสร้างความมั่นคงของชีวิตโดยรัฐจะให้การสนับสนุนบ้าง เช่น กองทุนสำรองเลี้ยงชีพ การทำประกันชีวิต การลงทุนในกองทุนเงินออมพื่อการบำนาญ ที่เรารู้จักกันในชื่อ RTF และ LTF โดยรัฐจะให้การสนับสนุนการออมกลุ่มนี้ด้วยมาตรการทางด้านภาษีที่ได้รับการยกเว้นภาษีทั้งในเงินออม ผลตอบแทนที่ได้รับจากการลงทุน และภาษีเงินได้เมื่อครบกำหนดตามเงื่อนระยะเวลา
      
ระบบบำนาญที่มีอยู่นั้นมีอยู่ 2 ระบบ คือ การกำหนดไว้ชัดเจนตั้งแต่ต้นว่าผู้ออมเงินจะได้รับเงินจำนวนเท่าไรเมื่อหยุดทำงานหรือเกษียณอายุที่เรียกว่า “defined contribution” และรัฐบาลหรือนายจ้างจะต้องหาเงินมาจ่ายให้ตาม จำนวนที่ตกลงกันไว้เมื่อถึงเวลา เช่นคนที่เกษียณจะได้รับเงินบำนาญเดือนละ X% ของเงินเดือน ๆ สุดท้าย หรือจะได้รับผลตอบแทนการลงทุน  ของเงินออมที่อัตรา Y% ต่อปี แต่เนื่องจากว่าประชากร โดยรวมจะมีอายุเฉลี่ยที่ยืนยาวมากขึ้น และผลตอบแทนการลงทุนนั้นมีความผันผวนขึ้น   ลง ดังนั้นภาระของกองทุนบำนาญประเภทนี้จึงมี มากขึ้น     

ดังนั้นรัฐบาลของประเทศต่าง ๆ จึงมีการปรับเปลี่ยนจากระบบ “defined benefit”  มาเป็นระบบ “defined contribution” ซึ่งส่งเสริมให้ประชาชนที่มีรายได้มีการออมเงินส่วนหนึ่งไว้ใช้สำหรับหลังเกษียณ โดยแต่ละคนจะได้รับผลประโยชน์ของเงินออมก้อนดังกล่าวตามผลตอบแทนการลงทุนที่เกิดขึ้นจริง และไม่เป็นภาระของนายจ้างหรือรัฐบาล

กองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการ และกองทุนสำรองเลี้ยงชีพเองเองก็จัดอยู่ในกลุ่มของของการออมที่ให้ผลตอบแทนการลงทุนตามผลตอบแทนการลงทุนที่เกิดขึ้นจริง  ซึ่งในการบริหารจัดการเงินกองทุนนั้นจะต้องมีคณะกรรมการ   ขึ้นมาสำหรับกำกับดูแลการบริหารเงินเพื่อผล  ประโยชน์ของสมาชิก  ซึ่งขณะนี้ทั้ง กบข. และกองทุนสำรองเลี้ยงชีพจะมีรายงานถึงจำนวนผลตอบแทนแทนและจำนวนเงินออมทั้งในส่วนเงินสะสม (ฝ่ายลูกจ้าง) และเงินสมทบ (ฝ่ายนายจ้าง) ทราบปีละ 2 ครั้งงวดกลางปีและงวดปลายปี ดังนั้นเพื่อการรักษาผลประโยชน์ของตนเองสมาชิกทุกท่านของกองทุนสำรองเลี้ยงชีพและ กบข. จึงควรใส่ใจตรวจสอบความถูกต้องของ  ใบแจ้งยอดของท่านที่จะได้รับในเดือนมกราคมนี้ด้วยนะคะ.